در قسمت پایین به برخی از غذاهایی که باید از دادن آن به نوزاد اجتناب کرد، نگاه کنید – که برخی از آن‌ها ممکن است گزینه‌هایی مناسب و سالم به‌نظر بیایند.
از دادن کدام غذاها به نوزاد باید اجتناب کرد؟
شکر: بچه‌ها با تمایل به غذاهای شیرین متولد میشوند اما دادن غذاهایی با شکر افزوده به آن‌ها می‌تواند باعث افزایش تمایلشان به این نوع غذاها در دوران‌های بعدی زندگی شود. شکر می‌تواند اثراتی منفی بر سلامت و خصوصاً سلامت دندان‌ها داشته باشد بنابراین بهتر است غذاهایی با شکر افزوده را تا زمانی که فرزندمان بزرگتر شود، محدود کنیم.
نمک: نوزادان به میزان کمی نمک نیاز دارند و نمک زیاد می‌تواند به سلامت آن‌ها آسیب بزند همانطور که به سلامت بزرگسالان آسیب می‌زند. از افزودن نمک و همینطور شکر به هر نوع غذای کودکان خودداری کنید.برای اطلاعات بیشتر راجع به اینکه کودک به چه میزان نمک نیاز دارد سری به وبلاگ من بزنید.
عسل: می‌تواند حاوی نوعی باکتری باشد که در نوزادان منجر به مسمومیت حاد غذایی شود – یک وضعیت بسیار نادر اما بسیار خطرناک. بنابراین توصیه میشود به نوزادان عسل داده نشود تا زمانی که حداقل یک سال داشته باشند.
گوشت و ماهی خام یا نیم‌پز : به دلیل خطر وجود باکتری‌هایی که به واسطه‌ی عدم پخت کامل از بین نرفته‌اند.
مغزهای خوراکی : به دلیل امکان بروز خفگی. بادام زمینی، مغزهای خوراکی خرد شده و کره‌ی بادام‌زمینی تنها از شش ماهگی مناسب هستند.
لبنیات غیرپاستوریزه و بعضی انواع پنیرها : محصولات لبنی غیرپاستوریزه برای مثال پنیر را پیش از دادن به کودک بپزید. همچنین لازم است از دادن بعضی انواع پنیر مثل پنیر تبریزی که احتمال وجود باکتری لیستریا در آن زیاد است، خودداری کنید.
شیر گاو به عنوان یک نوشیدنی کامل تا یک سالگی : شیر گاو حاوی چربی، پروتئین و انرژی برای رشد مناسب کودک نیست. شیر گاو را می‌توان از شش ماهگی به اندازه ۱ تا ۲ قاسق غذا خوری در پخت غذای کودک استفاده کنید اما دادن آن به عنوان یک نوشیدنی کامل تا یک سالگی درست نیست
تخم‌مرغ خام یا نیم‌پز : در تخم مرغ ممکن هست میکروب سالمونلا وجود داشته باشه که در صورت نیم پز بودن تخم مرغ ( عسلی ) ممکن هست زنده مانده و باعث بیماریهای گوارشی در کودک بشه. سالمونلا شایع ترین علت بیماری ناشی از مواد غذایی به شمار می رود.
انگور درسته : انگور یک میان وعده‌ی خیلی خوب برای بچه‌هاست اما احتمال گیر کردن آن در گلوی کودک به دلیل اندازه و شکلش بسیار بالاست. بهتر است آن را برای ارائه به کودک خرد کنیم. کندن پوست آن (در صورت امکان) می‌تواند کمک کننده باشد چرا که پوستش ممکن است کلفت باشد و اغلب در دهان کودک باقی بماند.
کشمش : کشمش گزینه‌ی سالمی برای کودک است اما اگر به تنهایی به عنوان میان‌وعده به کودک داده شود، ممکن است به دندان‌ها بچسبد. به دلیل غلظت بالای قند در کشمش، این امر اگر زیاد تکرار شود می‌تواند باعث آسیب به دندان‌های کوچک شود. دادن گاه به گاه کشمش به کودکان خردسال خوب است اما بهترین راه این است که آن را در وعده‌های غذایی به کودک بدهیم.
آبمیوه : کودکان به هیچ‌وجه به آبمیوه ( آبمیوه های کودک و هیچ‌چیز دیگری) نیاز ندارند و بهترین مایعات برای کودک که به دندان‌ها آسیب نمی‌زنند، آب و شیر هستند. هر گونه مواد مغذی موجود در آبمیوه را می‌توان با خوردن میوه‌ی کامل به دست آورد
غذاهایی با فیبر بالا : در تغذیه‌ی کودک باید اطمینان حاصل کنیم که آن‌ها چیزهای بسیار متنوعی دریافت میکنند که رشد آن ها را تضمین می‌کند. دادن غذاهایی با فیبر بالا مانند نان سبوس‌دار، غلات و سبوس ممکن است شکم کوچک آن‌ها را پر کند و اشتهایشان را برای غذاهای دیگر کم کند. ارائه‌ی غذاها و نان سبوس‌دار می‌تواند مناسب باشد اگر به میزان آن و دادن آن به صورت ترکیبی از انواع سفید و سبوس‌دار توجه کنیم.